اشخاص عصبی به سر و پز و آراستن قیافه و ظاهر خود بیشتر می رسند تا به پرورش معنویات و کیفیت های درونی. این امر دلیل بر آنست که آنها فقط می خواهند به ظاهر تحسین آمیز و مشعشع جلوه کنند. زیرا تعداد کسانی که ظاهر آدم را می بینند خیلی زیادتر از کسانی است که با معنویات درون انسان آشنا می شوند.

📖 عصبیت و رشد آدمی/ کارن هورنای