ولادت پیامبر (ص)
به اتفاق علمای شیعه، در این روز، هنگام فجر روز جمعه در مکه معظمه ولادت با سعادت حضرت سیدالانبیاء محمد مصطفی (ص) واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند.
«تاریخ الموالید: ص 5 و مصباح المتهجد: ص 733 و تهذیب الاحکام: ج 6 ص 2 و...»
نام آن حضرت محمد (ص) و کنیه ایشان ابوالقاسم است. نام پدر آن حضرت عبدالله، و نام مادر ایشان آمنه بنت وهب است.
«اعلام الوری ج 1 ص 43-45 و کشف الغمه ج 1 ص 15»
در هنگام ولادت، نوری از پیشانی آن حضرت لامع بود و بوی مشک از ایشان ساطع می گشت. نوری در آن شب از سمت حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید. تخت پادشاهان سرنگون شد، و همه آنان در ان روز لال بودند و نمیتوانستند سخن بگویند.
ملائکه مقرب و ارواح اصفیای پیامبران در هنگام ولادت آن حضرت حضور یافتند، و رضوان خازن بهشت با حوریان نازل شدند، و ابریقها و تشت از طلا و نقره و زمرد بهشت حاضر کردند و برای حضرت آمنه شربت ها از بهشت آوردند که او بیاشامد. آن حضرت را بعد از ولادت به آبهای بهشت غسل دادند و به عطرهای فردوس معطر کردند.
«حق الیقین ص27»
معجزات ولادت پیامبر (ص)
در روز ولادت آن حضرت هر بتی که در هر جای عالم بود به رو رد افتاد و چهارده کنگره از ایوان کسری فرو ریخت. دریاچه ساوه که آن را می پرستیدند خشک و بدل به نمک زار شد. در وادی ساوه که سالها بود کسی آب در آن ندیده بود آب جاری شد. آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود، در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید، و طاق کسری از میان به دو نیم شد که تا امروز نمایان است.
«امالی صدوق ص 361-360 و حلیه الابرار ج1 ص23 و بحارالانوار ج 15ص 257و.....»
هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد جاءالحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا
«سوره اسراء آیه 81 و بحارالانوار ج 15ص274و... »
خصوصیات حضرت (ص)
هرگز مگس بر بدن آن حضرت نمی نشست. هرگاه چشم مبارکش خواب بود دلش بیدار بود، و میدید و میشنید، چنانکه در بیداری میدید و میشنید. حضرت از قفای خود چنان میدید که از پیش رو میدید.
بر هر حیوانی که سوار میشد هرگز پیر و لاغر نمیشد. آن حضرت حماری به نام یعفور داشتند. هر زمانی که فرمان میداد فلان مرد را حاضر کن، به در خانه اش میرفت و سر بر در میکوفت و به اشاره او را حاضر می ساخت.
«قلائدالنحور ج ربیع الاول ص110-112»
از خصوصیات ولادت پیامبر (ص) آن بود که ختنه کرده و ناف بریده و پاک از آلایش خون وغیره متولد شد. همچنین در وقت ولادت از پا به زیر آمد نه از سر. هنگام ولادت رو به کعبه به سجده افتاد وچون سر از سجده برداشت دست به سوی آسمان بلند کرد و به وحدانیت خداوند و رسالت خود اقرار نمود، وسپس نوری از او ساطع گردید که مشرق و مغرب عالم را روشن نمود.
«حق الیقین ص26»
معجزات حضرت (ص)
پیامبر معجزات بسیاری داشت که از جمله آنها نمونه های زیر است.
1.مستجاب شدن دعای ایشان در زنده شدن مردگان و بینا شدن کوران و شفا یافتن بیماران
2.سخن گفتن ان حضرت با حیوانات
3.آگاهی بر همه لغات و قدرت بر سخن گفتن به همه آنها
4.مهر نبوت بر پشت مبارکش جای گرفته بود و نور ان بر نور آفتاب زیادتی می کرد.
5.آب از میان انگشتان مبارکش جاری شد، به قدری که جمعی سیراب شدند.
6.سنگریزه در دست مبارکش تسبیح می گفت، و مردم می شنیدند.
7.وجود مقدسش در آفتاب سایه ای نداشت.
8.هرگاه آب دهان مبارک به چاهی می افکند در آن چاه برکت به هم می رسید و پر از آب می شد. آب دهان مبارک را به هر صاحب دردی می مالید شفا می یافت.
9.دست مبارک آن حضرت به هر طعامی که می رسید با برکت می شد و از آن طعام جماعت کثیری را سیر می کرد.
10.هر گاه بر زمین نرمی راه میرفت جای پایش نمی ماند.
روز ولادت آن حضرت روز شریف و با برکتی است که از قدیم الایام صالحین از آل محمد (ص) حرمت آن را نگاه داشته اند، و حق آن را ادا کرده و روزه گرفته اند. کسی که روز 17 ربیع الاول را روزه بگیرد خداوند متعال ثواب یکسال روزه را به او می دهد. در این روز صدقه دادن و زیارت مشاهد مشرفه و انجام خیرات و مسرور کردن اهل ایمان مستحب است.
«مسار الشیعه ص30»
ولادت امام صادق (ص)
در17 ربیع الاول سال 83 هجری ولادت با سعادت امام جعفر صادق (ص) در مدینه منوره اتفاق افتاده است.
«مناقب آل ابیطالب ج 4 ص 280 و بحارالانوار ج 47 ص 194»
نام مبارک آن حضرت جعفر و کنیه شریفش ابوعبدالله و لقب نورانی حضرت، صادق است. پدر بزرگوارش امام محمد باقر(ص)، و مادر گرامی آن حضرت ام فروه است، که امام صادق (ص) درباره ایشان میفرمایند: «مادرم از بانوان با ایمان و پرهیزکار و نبکوکار بود، و خدا نیکوکاران را دوست دارد»
«کافی ج 1ص 472 و بحارالانوار ج 47 ص 7»
امام صادق (ص) هفت پسر و چهار دختر داشتند که عبارتند از :امام موسی کاظم (ص)،اسماعیل، عبدالله، محمد دیباج، اسحاق، علی عریضی، عباس، ام فروه، اسماء و فاطمه.
«مناقب آل ابیطالب ج4 ص280»
در شمایل آن حضرت گفته اند: آن حضرت میانه قد و افروخته رو و سفید بدن و کشیده بینی و موهای ایشان سیاه و مجعد و بر گونه ایشان خال سیاهی بود.
«مناقب آل ابیطالب ج 4 ص 280 و بحارالانوار ج 47 ص 9»