وقتی از حقایق فرار میکنیم از شرشون خلاص نشدیم فقط بهشون اجازه دادیم دنبالمون تا ابد بیان
میدونیم یک روز قراره جلومونو بگیرن و مجبور میشیم بلاخره تصمیم بگیریم راجعشون
اما گول میزنیم خودمونو پشت میکنیم بهشون و همیشه ازشون میترسیم
گاهی بهمون نزدیک میشن و حالمونو بد میکنن
میدونیم باید خودمون پیش قدم بشیم و تصمیم بگیریم اما ترس و بزدلی رهامون نمیکنه
حتی با اینکه بدونیم تصمیم درست چیه
میان این روز ابری من تو را صدا زدم. من ترا میان جهان صدا خواهم کرد و چشم براه صدایت خواهم ماند و در این دره تنهایی تو آب روان باش و زمزمه کن، من خواهم شنید.
«سهراب سپهری»
طبقه بندی موضوعی
-
خودنویس
(۲۶۲) -
کتاب
(۵۶) -
شعر و موسیقی
(۵۶) -
متن و داستان
(۱۸۰) -
نقاشی
(۷) -
فیلم و سریال
(۱۳)
آخرین مطلب
-
۰۳/۰۸/۲۰همیشگی
-
۰۳/۰۶/۰۵آرامش
-
۰۲/۰۸/۰۵ولع کتاب
-
۰۲/۰۳/۱۹ریگ روان
-
۰۲/۰۳/۱۹هزار خورشید تابان
-
۰۱/۱۰/۳۰صدا کن مرا
-
۰۱/۰۵/۲۱فکر کردن یا درجا زدن؟
-
۰۱/۰۱/۲۴به تو فکر میکنم
-
۰۰/۱۰/۱۲راهبران...
-
۰۰/۰۸/۰۳سیر عقاید
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.