اینکه انسان ها زمان مرگشون رو نمی دونن یک نکته مثبته یا منفی؟ مزایاش بیشتره یا معایبش؟

اگر می دونستیم در صورتی که به دنیایی بعد از این دنیا هم اعتقاد داشته باشیم. شاید باعث بشه حواسمون رو بیشتر جمع کنیم چون تا وقتی تاریخش رو نمی دونیم در مخیله مون نمی گنجه که یک روز هم برای ما اتفاق می افته، شاید زبونی بگیم و بدونیم که ما هم رفتنی هستیم اما از ته دل باورش نداریم. شاید وقتی تاریخش جلوی چشممون باشه واقعا بفهمیم و باور کنیم که زمان زیادی نخواهیم داشت...

اما اگه بدونیم و اعتقادی هم به دنیای بعد از اینجا نداشته باشیم، خب فرقی نمیکنه به حالمون

اما اگه بدونیم تاریخ ما خیلی زود و توی جوونی تعیین شده چی؟ بازم انقدر مثبت نگاهش میکردیم؟ یا افسرده می شدیم و شایدم زودتر خودکشی می کردیم

اگه میدونستیم فرصت عزیزانمون کمه چطور؟ با اونا چجوری رفتار می کردیم...

روز های اخر هرکس دورش جمع میشدیم؟ لحظه رفتن چقدر ترسناک میشد

ولی اگر میدونستیم چیزی به اسم تصادف وجود نداشت چون دیگه از ترس مردن شاید اون روز از خونه بیرون نمیومدیم

زندونی می کردیم خودمونو و از زندگی عادی دور میشدیم

شاید واقعا ندونستنش خیلی بهتر باشه برامون، شاید دیگه نمیتونستیم از جذابیت های زندگی استفاده کنیم...

زندگی و مرگ آدم ها خیلی پیچیده است.چطور اما خیلی ها متوجهش نمیشن؟