مسائل اجتماعی بسیار پیچیده تر از زیپ ها، توالت ها و باتری ها هستند. چرا؟ چون که هرگونه مداخله در ساختارهای اجتماعی، پیامدهای بسیار گسترده تری از کشیدن سیفون توالت دارد و در نظر گرفتن موج اولیه ی این پیامدها کافی نیست بلکه باید پیامدهای پیامدها پیامدها را هم مدنظر داشته باشید. مرور و تأمل درست و حسابی در واکنش های زنجیره ای ممکن است روزها، هفته ها یا حتی ماه ها زمان ببرد و چه کسی زمان یا انرژی لازم برای آن را دارد؟

به همین علت ما میانبرهای سر راست را انتخاب می کنیم. در اینجا اتفاق غریبی می افتد: به جای مطالعه ی چند کتاب درباره ی آن موضوع یا مشورت با متخصصان، ما صرفا نظرات همتایان خود را قبول می کنیم. آنها می توانند اطرافیان ما در یک حزب سیاسی، محل کار، یک گروه اجتماعی، یک باشگاه ورزشی یا یک دارو دسته ی خیابانی باشند. به همین سبب نظرات ما، کمتر از آنچه دوست داریم به خود بقبولانیم، منطقی هستند و این موضوع در وهله ی اول، همانطور که استیون اسلومان و فیلیپ فرنباخ در کتاب توهم آگاهی می گویند از «آگاهی جمعی» نشأت می گیرد. متاسفانه ما آنگونه که تصور می کنیم، مستقل اندیش نیستیم. در عوض، با نظراتمان مثل لباس هایمان رفتار می کنیم. هر چه مد باشد می پوشیم یا به طور دقیق تر، هرچه که بین همتایانمان مد باشد ما هم می پوشیم.

فاجعه وقتی رخ می دهد که این تمایل به پیش بردن خط مشی حزبی فراتر از موضوعات شخصی برود و یک جهان  بینی کامل را تشکیل بدهد. اینجاست که صبحت از ایدئولوژی ها به میان می آید. ایدئولوژی ها همان خط مشی های حزبی ولی با قدرتی ده برابر هستند و در کنار یک مجموعه ی نظر از پیش بسته بندی شده عرضه می شوند.

📖 هنر خوب زندگی کردن/ رولف دوبلی

پ.ن: قسمتی که میگه ما بدون فکر توی مسائل فقط به نظر همتایانمان گوش میکنیم به شدت حسش میشه کرد. توی اینستاگرام، اینفلوئنسرها تاثیر خیلی زیادی روی فالوورهاشون دارن و علاوه بر اینکه حرف هاشون رو راجع به حتی مسائلی که در اون تخصصی ندارن راحت قبول میکنن، بدتر از این ازشون میخوان که به جاشون فکر بکنن و هر اتفاق خاصی که می افته یا اگر کسی صحبتی میکنه میرن و ازشون میپرسن راجع به فلانی نظرت چیه؟ و به همین راحتی صبر میکنن تا یکی دیگه بره نگاه کنه و تحلیل کنه با عقاید و نظرات خودش و لقمه حاضر رو توی دهنشون بذاره تا بدونن باید چه جبهه ای بگیرن.

توی همین کتاب بخشی هم بود که میگفت برای زندگی آرام داشتن لازم نیست برای هر موضوعی حتما نظری داشته باشین. گاهی اوقات بهتره اصلا نظری نداشته باشین و تمرکزتون رو بذارین روی مسائلی که تخصصتون هست.