یه جایی خوندم که وقتی اذن دخول حرم امام حسین رو میخونی اگر بخوان قبولت کنن گریه ات میگیره و اگر گریه نکردی شاید بهت اجازه ندادن
از روز جشن همشش توی سرم اینه که وقتی اونجوری گریه مون گرفت حتما یکی قبولمون کرده ...
خیلی حس خوبیه حتی اگر فقط فکر من باشه و غیر واقعی دوست داشتم از اون روز بگم به یکی اما روم نشد بگم به کسی

پ.ن: یه مراسم داشتیم به مناسبت عید غدیر که موقع اجرا یهو همه بچه ها گریه میکردن و یهو یه جو خاصی به وجود اومده بود. این متن احساسی بود که دو روزه توی ذهنمه

پ.ن: عید همگی مباررررررک