بروس شوارتز، فکر نمی کنم که اسمش تا حالا به گوش هیچ کدوم از شما بیشعورها خورده باشه. ولی این اصلا مهم نیست.

اون یکی از بهترین عروسک گردان های دنیاست.

عروسک گردان ها معمولا وقت نمایش دست هاشون رو توی دستکش مخفی می کنند تا تماشاچی اون ها رو نبینه و حواسش به نمایش باشه.

اما بروس شوارتز از این کارها نمی کنه. بروس دست هاش رو به شما نشون می ده؛ برای این که نمایش هاش اون قدر محشره که بعد از یک دو ثانیه تماشاچی دست ها رو فراموش می کنه و محو بازی می شه.

دست ها رو می بینه اما  در واقع نمی بینه. می فهمید چی دارم می گم، کله پوک ها؟

در واقع شما فقط رقص عروسک ها رو می بینید. بس که عالی می رقصند.

اما نکته ی خیلی مهم ماجرا اینه، یعنی من فکر می کنم اینه که اگه اون عروسک های شواتز عقل و شعور داشتند، اگه می تونستند حرف بزنند، خیال می کردند نخی در کار نیست.

این همون چیزیه که شما کله پوک های عوضی تا دم مرگ هم متوجهش نمی شید.

 📖 استخوان های خوک و دست های جزامی/ مصطفی مستور