حکایت چهار دانشجو

چهار دانشجو شب امتحان به جای درس خواندن به مهمونی و خوش گذرونی رفته بودند و هیچ آمادگی برای امتحانشون رو نداشتند.
روز امتحان به فکر چاره افتادند و حقه ای سوار کردند به اینصورت که سر و رو شون رو کثیف کردند و مقداری هم با پاره کردن لباس هاشون در ظاهرشون تغییراتی بوجود آوردند. سپس عزم رفتن به دانشگاه نمودند و یک راست به پیش استاد رفتند.
مسئله رو با استاد اینطور مطرح کردند:
که دیشب به یک مراسم عروسی خارج از شهر رفته بودند و در راه برگشت از شانس بد یکی از لاستیک های ماشین پنچر میشه و اونا با هزار زحمت و هل دادن ماشین به یه جایی رسوندنش و این بوده که به آمادگی لازم برای امتحان نرسیدند کلی از اینها اصرار و از استاد انکار، آخر سر قرار میشه سه روز دیگه یک امتحان اختصاصی برای این 4 نفر از طرف استاد برگزار بشه...
آنها هم بشکن زنان از این موفقیت بزرگ، سه روز تمام به درس خوندن مشغول میشن و روز امتحان با اعتماد به نفس بالا به اتاق استاد میرن تا اعلام آمادگی خودشون رو ابراز کنند.
استاد قبل از امتحان با اونها این نکته رو عنوان می کنه که بدلیل خاص بودن و خارج از نوبت بودن این امتحان باید هر کدوم از دانشجوها توی یک کلاس جدا بنشینند و امتحان بدن که آنها هم به خاطر داشتن وقت کافی و آمادگی لازم با کمال میل قبول می کنند.
امتحان حاوی دو سوال و بارم بندی از نمره بیست بود:
1. نام و نام خانوادگی؟ 2 نمره
2. کدام لاستیک پنچر شده بود؟ 18 نمره
الف. لاستیک سمت راست جلو
ب. لاستیک سمت چپ جلو
ج. لاستیک سمت راست عقب
د. لاستیک سمت چپ عقب

ســلام! میشه با هم حرف بزنیم؟

4 ساله که بودم فکر می کردم پدرم هر کاری رو می تونه انجام بده.
5 ساله که بودم فکر می کردم مادرم خیلی چیزها رو می دونه.
6 ساله که بودم فکر می کردم پدرم از همه پدرها باهوشتر.
8 ساله که شدم، گفتم مادرم همه چیز رو هم نمی دونه.
14 ساله که شدم با خودم گفتم! اون موقع ها که پدرم بچه بود همه چیز با حالا کاملاً فرق داشت.
15ساله که شدم گفتم! خب طبیعیه، مادرم هیچی در این مورد نمی دونه....
16 ساله که بودم گفتم: زیاد حرف های پدرمو تحویل نگیرم اون خیلی اُمله.
17 ساله که شدم دیدم مادرم خیلی نصیحت می کنه گفتم باز اون گوش مفتی گیر آورده.
18 ساله که شدم. وای خدای من باز گیر داده به رفتار و گفتار و لباس پوشیدنم همین طور بیخودی به آدم گیر می ده عجب روزگاریه.
21 ساله که بودم پناه بر خدا مامانم به طرز مأیوس کننده ای از رده خارجه.
25 ساله که شدم دیدم که باید ازش بپرسم، زیرا پدر چیزهای کمی درباره این موضوع می دونه زیاد با این قضیه سروکار داشته.
30 ساله بودم به خودم گفتم بد نیست از مادر بپرسم نظرش درباره این موضوع چیه هرچی باشه چند تا پیراهن از ما بیشتر پاره کرده و خیلی تجربه داره.
40 ساله که شدم مونده بودم پدر و مادرم چطوری از پس این همه کار بر میومدن؟ چقدر عاقلن، چقدر تجربه دارن.
45 ساله که شدم حاضر بودم همه چیز رو بدم که اونا برگردن تا من بتونم باهاشون درباره همه چیز حرف بزنم!
اما افسوس که قدرشونو ندونستم. خیلی چیزها می شد ازشون یاد گرفت!
حالا اگه اون هست و تو هم هستی یه خورده.

معنای عشق

یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیرتکراری برای ابراز عشق، بیان کنید؟
برخی از دانش آموزان گفتند: با بخشیدن، عشقشان را معنا می کنند. برخی "دادن گل و هدیه" و "حرف های دلنشین" را راه بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر هم گفتند "با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی" را راه بیان عشق می دانند.

در آن بین، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد:

آیا میدانستید؟

آیا میدانستید که شهر استانبول در کشور ترکیه تنها شهر جهان است که در دو قاره مختلف قرار گرفته است؟

تست 2

توی این عکس چی میبینید؟

 

یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان

شهر پترا در اردن

برای 600 سال فکر میکردند این شهر در میان بیابان اردن گم شده،‌مانند قاره گمشده آتلانتیس.
یک مکتشف سوئیسی که تصمیم گرفته بود آنرا پیدا کند، از جاده ای باریک، از میان کوههای سنگی کویر سفر کرد.
تصور کنید هیجان را وقتی برای اولین بار به پترا رسید و این منظره را در قرن نوزدهم مشاهده کرد!
معبد پترا یک پرستشگاه به سبک یونانی HELLENIC با ارتفاع 42 متر است که آنرا گنجینه نیز می نامند.
این معبد در میان ساختمانهای مجلل و با شکوه در پترا که همگی آنها در سنگ تراشیده شده اند، بی همتاست.
این معبد به طور کامل در سنگ تراشیده شده.
معبد پترا انتهای شهر سنگی گمشده است.
این شهر در 226 کیلومتری شهر امان پایتخت اردن قرار گرفته و یونانیان آنرا پترا نامیده اند یعنی سنگ، ترجمه عبری آن سلع است و ترجمه عربی آن رقیم.اهالی این شهر به قوم نبط مشهورند. برخی مورخان قوم نبط را همان اصحاب کهف میدانند.
اینجا ابتدای راه ورود به شهر گمشده است. راه سمت راست برای افرادیست که پیاده در مسیر حرکت می کنند و راه سمت چپ برای درشکه سواران.
شهر پترا دره ها و گذرگاه هایی به عمق 2000 متر و طول یک کیلومتر به نام تنگه دارد. در دو طرف تنگه پترا کتیبه های باستانی حکاکی شده و صدها ساختمان، آرامگاه، سالن و تالارهای تدفین مردگان، معابد و پرستش گاهه و تخته سنگهای کنده کاری شده از دورانهای گذشته وجود دارد. در ارتفاعات جبل هارون آرامگاه هارون برادر موسی قرار دارد.
غاری در دل صخره های سرخ منطقه ((پترا)) در جنوب امان پایتخت اردن در جاده ((سحاب)) واقع شده است و سه قبر سنگی شکافدار در آن دیده می شود که احتمال می رود این غار همان غار اصحاب کهف باشد.
پترا حدود قرن ششم قبل از میلاد مسیح در زمان امپراطوری ایران به وسیله قومی به نام نبطی ها ساخته شده است.
نبطی ها عربهائی بودند که از طریق تجارت ادویه مانند گیاهان خوشبو زندگی خود را میگذراندند.
حدود 60 سال پس از میلاد مسیح، پترا تسخیر شد و در حیطه امپراطوری روم در آمد.
بناهای این شهر محل سکونت اهالی بوده است.
پترا برای آخرین صحنه فیلم ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی مورد استفاده قرار گرفته است.
رنگهای روی سنگها طبیعی هستند.
ترکیبات زمین شناسی شن و ماسه این رنگهای زیبا و طبیعی را بوجود آورده اند.
نبطی ها در پترا یک سیستم آبرسانی مجهز و پیشرفته ساخته اند.
آمفی تئاتر بزرگ شهر مثل سایر بناهای شهر به صورت یک تکه در دل کوه به شیوه یونانی - رومی تراشیده شده و ظرفیت چهار هزار نفر را دارد.

ﻣﻐﺎﯾﺮﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﻭ ﺣﺎﻝ

ﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﺍﻣﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ، ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻣﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮ.

ﻣﺪﺍﺭﮎ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﮎ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ، ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻣﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﮐﻤﺘﺮﺩﺍﺭﯾﻢ.

ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻣﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ، ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻣﺎ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﮐﻤﺘﺮ.

بگذار عشق خاصیت تو باشد

از خدا پرسیدم: خدایا چطور می توان بهتر زندگی کرد؟

خدا جواب داد: گذشته ات را بدون هیچ تأسفی بپذیر! با اعتماد زمان حالت را بگذران و بدون ترس برای آینده آماده شو... ایمانت را نگه دار و ترس را به گوشه ای انداز! شک هایت را باور نکن اما به باور هایت هیچ وقت شک نکن... زندگی شگفت انگیز است، فقط اگر بدانید که چطور زندگی کنید... مهم این نیست گه قشنگ باشید، قشنگ این است که مهم باشید، حتی برای یک نفر... مهم نیست شیر باشی یا آهو، مهم این است با تمام توان شروع به دویدن کنی... کوچک باش و عاشق، که عشق میداند آئین بزرگ کردنت را... بگذار عشق خاصیت تو باشد، نه رابطۀ خاص تو با کسی... موفقیت پیش رفتن است نه به نقطۀ پایان رسیدن... فرقی نمی کند گودال آب کوچکی باشی یا دریای بی کران... زلال که باشی آسمان در توست...

 

شجاعت یعنی چه؟

در یکی از دبیرستان های تهران هنگام برگزاری امتحانات سال ششم دبیرستان به عنوان موضوع انشا این مطلب داده شد که ”شجاعت یعنی چه ؟”

محصلی در قبال این موضوع فقط نوشته بود: ”شجاعت یعنی این” و برگه ی خود را سفید به ممتحن تحویل داده بود و رفته بود!

اما برگه ی آن جوان دست به دست دبیران گشته بود و همه به اتفاق و بدون استثنا به ورقه سفید او نمره ۲۰ دادند. فکر میکنید اون دانش آموز چه کسی می تونست باشه؟

اون فرد کسی نبود جز دکتر شریعتی، روحش شاد...

نامه شگفت انگیز

داستان کوتاهی که پیش روی شماست یک قصه جادویی است که حتما باید دو بار خوانده شود! به شما اطمینان می دهم هیچ خواننده ای نمیتواند با یک بار خواندن آن را رها کند! این نامه تاجری به نام پائولو به همسرش جولیاست که به رغم اصرار همسرش به یک مسافرت کاری میرود و در آنجا اتفاقاتی برایش می افتد که مجبور میشود نامه ای برای همسرش بنویسد به شرح ذیل...