تو یه رابطه مراحل زیادی می گذرونیم و بلاخره تا حدی می تونیم عکس العمل طرف مقابل رو حدس بزنیم. یه جایی میرسه که بدون اینکه دلیلش رو واقعا بدونی یا درک کنی، فقط می دونی که الان چه حرفی رو بزنی ناراحتش میکنه یا از کدوم کارت خوشش نمیاد...
ولی این کافی نیست تا کاریو انجام ندی، گاهی رو سینت سنگین میشه از چیزای کوچیکی که برای اون مهمه
نمیدونی از گذشتن این مرحله ها خوشحال باشی یا عصبانی
امروز بدتریییین روز امسال بودددد دوتا امتحان شب قبلش تا 4 بیدار، صبح از 9، ساعت 5 هم برسی خونه وای افتضاح گرسنمه افتضااااح امشب دم افطار هرچی بخام خدا میده بهم....
بیاین همه تصور کنیم آدم های اطرافمون تا همین لحظه توی بهترین جایی که می تونستن قرار دارن و این تمام تلاششون بوده اونوقت دیگه نباید از کسی دلخور شد. اینطوری آدم هارو با خودشون مقایسه کردیم نه با دیگران
نمیشه گفت برای همیشه این کامل ترین شخصیت ممکنه اون آدمه چون آدم ها با حالت خوش بینانه اغلب در حال پیشرفتن (هرچند دوستم میگه اغلب در حال درجا زدنن ولی من دوست دارم خوش بین باشم)
ولی سخته، همیشه با خودت فکر می کنی خب ممکن هم بود که از اینی که هست بازم بهتر می بود...
الان انقدر دوس دارم تنها باشم که اگر می شد خودمم از اتاق پرت می کردم بیرون!!!
گاهی شرایطی پیش میاد که باید بدون در نظر گرفتن خوب یا بد قضیه از نظر خودت فقط بمونی پشت کسی که برات مهمه و ازش حمایت کنی، بذاری حس کنه تو تنها کسی بودی که بدون درست یا غلط بودن عقیدش کنارش موندی و جبهش رو حفظ کردی
وقتی یک نفر فقط چشمش به عکس العمل توست خیلی داغون میشه که ببینه دنبال عقیده خودت بودی و اونکه فقط از تو خواسته کنارش واستی حالا فقط مونده خودش و خودش
وقتی با این شدت ازت دلش گرفته چیکار باید بکنی تا آرامشش برگرده؟
به نظر شما درسته که عقیده خودت رو کنار بذاری و واستی کنارش یا اون حق نداره اینو بخواد؟
گاهی هم وقتی خیلی سردرگمی و آشفته و تو دلت رخت می شورن یه دوست 6 ساله لازمه که یکم تو سرو کله هم بزنین تا حالت خوب شه
دوستی که پیشش فقط خودتی، براش کلاس نمیذاری و ادا در نمیاری، باهاش راحت حرفتو میزنی و هیچکدوم از حرفای همدیگه ناراحت نمیشیم... وقتی هم که ناراحت میشم میدونه که فقط 5 دقیقست و میگه حالا تا 5 دقیقه ساکت میشی!!! وقتی به باهم بودنمو توسر هم زدنمون فکر میکنم یهو خندم میگیره
وقتی میاد بهش میگم از چی حرصی ام و به فرد مورد خشم واقع شده ناسزا میگم اونم میگه خاک توسرت تقصیر خودته که مغروری بعد منم میگم ببند دهنتو....
آخرشم میگم حالمو خوب کردی .....آقا
این دوستیا با 6 سال مخ نزدن و مخ نخوردن ایجاد میشه
آدم هایی هستن که هیچوقت قدر چیزهایی که دارن رو نمی دونن، ارزش کسی که کنارشون هست رو نمی فهمن... حتی اگه سخت به دستش آورده باشن اما موقعی بدتر می شه که به دست آوردنش سخت هم نبوده باشه نه به خاطر اینکه اون بی ارزش بوده فقط به خاطر اینکه اونم دلش همراه بوده...
این آدم ها نمی بینن چه شخص خاصی کنارشون ایستاده، محبت می کنه، می بخشه و...
اینا شبیه کسایی ان که فکر می کردن مرغ همسایه غازه ولی پرخطر تر از اونا. بازم دم همونا گرم که تصورات اشتباهشون فقط برای یه مرغ بوده نه یه آدم
فقط لازمه که بخوایم بفهمیم، فکر نکنیم بهتر از اون زیاده برام، توهم عاشقی نزنیم، قدر داشته هامون رو اگر بدونیم اگر بفهمیم چیزی که داریم ارزشمند ترین چیزه روز به روز ارزشمند تر میشه و ما روز به روز خوشبخت تر از داشتنش...
دل را به گروگان گرفت؛
مخمل نگاهت
لبخند شیرینت
چشمان خواب ندیده ام را گرم می کند
نگاهت را از من دریغ مکن!
پ.ن: فی البداهه زورکی بعضی ها
گل بیچارم داشت هر روز بیشتر خراب میشد 
امروز دیگه طاقتم تموم شد و ریشه اشو قطع کردم و قلمه زدم
خیلی دل میخواااس
امیدوارم دوا درمونم جواب بده
